Celso Emilio Ferreiro (Celanova, 1912 ? Vigo, 1979) é, sen dúbida, un dos autores máis emblemáticos da literatura galega contemporánea. A autenticidade da súa voz; a forza comunicativa, a tensión emocional, ao longo de toda a súa obra, permanecen constantes en nós. E é que Celso Emilio, nos seus versos, participa, sen reservas, dun apaixonado afán por atopar a lúz e mais a esperanza nun entorno confuso, escurecido polo odio e mais a opresión.
Onde o mundo se chama Celanova (1975) constitúe unha verdadeira proclamación: a proclamación do compromiso máis auténtico do poeta con aquilo que lle é tan amado: a terra, a infancia, as paisaxes, os ceos, as xentes da súa terra natal. A presencia da súa muller, Moraima, con quen Celso Emilio establece un apaixonado diálogo, é outra das claves fundamentais do texto. Claves que indaga o poeta Xosé Mª Álvarez Cáccamo, unha das voces novas que máis teñen que dicir no panorama actual da nosa lírica.
